De tweede lockdown is een feit. Ik loop door het centrum van Amsterdam en heb mij nog nooit zo alleen gevoeld.
Alleen in een zee van mondkapjes. Mijn verbinding kwijt met mijn medemens, krijg ik vele blikken die lijken te zeggen:
“Waarom heb jij geen mondkapje op, waarom breng je mij in gevaar?”
Ik knijp stevig in mijn dochters hand, geef haar een kus en loop verder.
“Waarom zo random een kus papa?”
“Gewoon, zomaar lieverd”.
