De econoom in dit verhaal raadt aan om in een goede buurt met fijne buren te wonen. Liefst met beschikking over een (moes)tuin. Ik hoef ‘t vast niet meer uit te leggen.
De moestuin gaat hem om meerdere redenen niet worden. Als ik de energie in mijn lichaam had om mijn eigen voedsel te verbouwen, zou ik ook voor een boer of bij een tuinder kunnen werken en niet in een arbeidsongeschiktheidsuitkering zitten.
Zou graag het boek van deze econoom lezen. Veel boeken. Ook dat van Sucharit Bhakdi. Maar voor boeken is hier al jaren geen geld meer. Ik lees vnl. wat er nog in mijn eigen boekenkast staat. Sprookjes en yoga.
Wbt het sociaal kredietsysteem: daar zijn ze al heel lang mee aan experimenteren in wat eerst de bijstand heette en nu de participatiewet. Maar naar ons soort mensen wilden jullie nooit luisteren. Hoe we als circushondjes gedrild werden om het juiste gedrag te vertonen, met on intelligente, kinderachtige straf en beloning methodes.
Dat heb ik heel sterk ervaren toen ik door remigratie dakloos raakte. Eigenlijk wilde men mij op te knieën krijgen. Omdat ik aangaf onder die omstandigheden niet te kunnen werken.
De stress daarvan, was uiteindelijk de genadeklap voor een toch al ontwricht lichaam.
Bron: Linked-in
