Ik begon me al zorgen te maken, het was zo stil aan de overkant. Maar daar is he dan. Laat me hem aan jullie voorstellen – AY.4.2. Een beetje rare naam, vind ik. Ze waren toch nog niet klaar met het Griekse alfabet? Maar okey…Het belangrijkste is dat hij er uiteindelijk is. Hij liet wel op zichzelf wachten maar hij is er wel. Pfff…
En raad maar eens: de besmettelijkste van allemaal!
Nu kan ik weer rustig slapen. En als je nog daarbij telt, dat de griep, die vorig jaar ineens is verdwenen, dit jaar weer terecht is en ook nog met een dubbele kracht, dan ben ik helemaal gerustgesteld. Alles is weer zoals het hoort, alles is weer “normaal”: zoveelste variant, zoveelste golf, de coronacijfers lopen op, Nederland kleurt rood.
En de antivaxxers krijgen de schuld, om een of andere reden.
Ik kreeg de vinger al meerdere keren mijn kant op gewezen, maar mijn rug bleef recht en mijn mond bleef open.
En blijft ook 😉